آنچه در این مقاله خواهید خواند
از آنجایی که کیفیت آب در پرورش ماهی از اهمیت بالایی برخوردار است باید به یک سری پارامتر ها برای آب پروش ماهی نیز مد نظر بگیرید که شامل دما، pH و ترکیبات شیمیایی، تصفیه آب پرورش ماهی نیز اشاره نمود. ما در این مقاله قصد داریم به طور کامل درباره آب مناسب پرورش ماهی به گفتگو بپردازیم.
دمای آب باید با نوع ماهی و محیط زیست آن سازگار باشد. برای بیشتر ماهیان گرمابی، دمای آب باید بین 24-28 درجه سانتی گراد باشد، در حالی که برای بسیاری از ماهیان سردآبی، دمای آب باید در حدود 10-15 درجه سانتیگراد باشد.
محدوده مناسب pH برای پرورش ماهی بین 7.0 تا 8.5 است. pH آب باید در محدوده مورد نظر باشد تا از ماهیان به درستی زندگی کنند و مشکلاتی مانند تنفس نامناسب، تغییر رنگ و خطر بیماریهای فراوانی که ممکن است پدید آیند، را تجربه نکنند.
آب پرورش ماهی باید حاوی ترکیبات شیمیایی مناسب باشد تا ماهیان به سلامتی به درستی رشد کنند. این شامل غلظت اکسیژن، نیتریت، نیترات، آمونیاک و فسفات است. غلظت اکسیژن باید حداقل 6 میلیگرم بر لیتر باشد و میزان نیتریت و نیترات بهتر است کمتر از 50 میلیگرم بر لیتر باشد. همچنین، غلظت آمونیاک باید کمتر از 1 میلیگرم بر لیتر باشد و غلظت فسفات باید کمتر از 0.5 میلیگرم بر لیتر باشد.
برای پرورش ماهی، آب باید از ذرات معلق و آلودگیهای شیمیایی تصفیه شود. بهترین روش برای تصفیه آب، استفاده از سیستم فیلتراسیون مکانیکی و بیولوژیکی است.
تغذیه: برای رشد و سلامت ماهیان، تغذیه مناسب بسیار مهم است. تغذیه ماهیان باید شامل ترکیبات اصلی مانند پروتئین، چربی، کربوهیدرات و ویتامینها باشد. همچنین، تغذیه ماهیان باید با توجه به نوع ماهی و نیازهای آن تعیین شود.
برای حفظ کیفیت آب و سلامت ماهیان، باید آب محیط پرورش ماهی در بازه زمانی مشخصی تعویض شود. تعویض آب باید به نحوی باشد که تغییرات دما، pH و ترکیبات شیمیایی در آب، تاثیر کمی روی ماهیان داشته باشد.
برای پرورش ماهی، آب باید از کیفیت خوبی برخوردار باشد. آبی که برای پرورش ماهی استفاده میشود باید خالی ازمواد شیمیایی آلوده، باکتریها و ویروسها باشد. همچنین، آب باید از منابع پایدار و قابل بازیافت باشد.
در کل، برای پرورش ماهی، آبی که استفاده میشود باید به شرایط مورد نیاز ماهیان سازگار باشد و باید به طور دورهای تعویض شود. همچنین، تغذیه، تصفیه آب و کنترل کیفیت آب نیز از عوامل مهم در پرورش ماهی هستند.
استانداردهای آب استخر پرورش ماهی به شرایط خاصی از جمله دما، pH، مقدار اکسیژن محلول، مقدار آمونیاک، نیتریت و نیترات، مقدار فسفات و کیفیت آب بستگی دارد.
قابلیت هدایت الکتریکی آب برای پرورش ماهی بسیار مهم است. این قابلیت به عنوان یکی از شاخصهای کیفیت آب مورد استفاده قرار میگیرد. هدایت الکتریکی در واقع نشان دهنده میزان نمک و مواد معدنی حل شده در آب است. مواد معدنی موجود در آب مانند سدیم، کلسیم، منیزیم و پتاسیم باعث افزایش هدایت الکتریکی میشوند.
بسته به نوع ماهیان و محیط زیست آنها، قابلیت هدایت الکتریکی باید در محدودههای خاصی باشد. برای ماهیان گرمابی، محدوده مناسب برای هدایت الکتریکی بین 200 تا 400 میکروسیمنس بر سانتیمتر است. در حالی که برای ماهیان سردآبی، قابلیت هدایت الکتریکی باید در محدوده 100 تا 200 میکروسیمنس بر سانتیمتر باشد.
اگر قابلیت هدایت الکتریکی آب پایین باشد، این ممکن است به دلیل کمبود نمکها و مواد معدنی حل شده در آب باشد که میتوان با اضافه کردن نمک به آب بهبودش داد. اما اگر قابلیت هدایت الکتریکی آب بسیار بالا باشد، ممکن است به دلیل وجود مواد آلی یا زیستی نامطلوب در آب باشد که باید با استفاده رسانههای مکانیکی و شیمیایی مانند فیلتراسیون بیولوژیکی، استفاده از اکسیژن محلول و استفاده از مواد شیمیایی تصفیه آب مثل کربن فعال، زیستفیلتر و یا ممبرانهای نصب شده برای کاهش آن اقدام شود. همچنین، برای حفظ کیفیت آب و پیشگیری از افزایش هدایت الکتریکی، لازم است که میزان تغییر آب در استخر منظم و به صورت دورهای انجام شود.
کربنات و بیکربنات آب دو عامل مهم در کیفیت آب برای پرورش ماهی هستند. کربنات و بیکربنات در واقع نشاندهنده غلظت کل کربنات در آب است. در محیط آب، کربنات و بیکربنات به صورت تعادلی در حضور دی اکسید کربن (CO2) و آب به وجود میآیند. وقتی غلظت CO2 در آب بالا میرود، تعادل به سمت بیکربنات شیفت میکند و موجب کاهش pH آب میشود. از طرف دیگر، وقتی غلظت CO2 در آب کاهش مییابد، تعادل به سمت کربنات شیفت میکند و موجب افزایشpH آب میشود.
در پرورش ماهی، محدوده مناسب غلظت کل کربنات در آب برای ماهیان گرمابی بین 120-300 میلیگرم بر لیتر و برای ماهیان سردآبی بین 80-120 میلیگرم بر لیتر است. در صورت کاهش کربنات و بیکربنات آب، ممکن است باعث کاهش pH آب شود که میتوان با افزودن مواد با خاصیت بازکنندگی مانند سدیم بیکربنات و سدیم هیدروکسید این مشکل را برطرف کرد.
از طرف دیگر، افزایش کربنات و بیکربنات آب میتواند منجر به افزایش pH و کاهش اسیدیته آب شود که ممکن است برای ماهیان مضر باشد. برای کاهش کربنات آب، میتوان از فیلتراسیون مکانیکی و شیمیایی استفاده کرد. همچنین، افزایش تهویه هوا و افزودن CO2 به آب نیز میتواند به کاهش کربنات آب کمک کند. در کل، کنترل کربنات و بیکربنات آب بسیار مهم است و باید در محدوده مناسبی نگهداری شوند تا بهترین شرایط زیستی برای ماهیان فراهم شود.